Downloaden Mir Taqi Mir Shayari in हिंदी , English APK gratis

Geweldige verzameling shayari van Mir Taqi Mir

Mir Muhammad Taqi Mir (februari 1725 - 20 september 1810), ook bekend als Mir Taqi Mir of "Meer Taqi Meer", was een Urdu-dichter uit het 18e-eeuwse Mughal India, en een van de pioniers die vorm gaven aan de Urdu-taal zelf . Hij was een van de belangrijkste dichters van de Delhi School of the Urdu Ghazal en wordt vaak herinnerd als een van de beste dichters van de Urdu-taal. Zijn takhallus (pseudoniem) was Mir. Het laatste deel van zijn leven bracht hij door aan het hof van Asaf-ud-Daulah in Lucknow.

De belangrijkste bron van informatie over het leven van Mir is zijn autobiografie Zikr-e-Mir, die de periode van zijn kindertijd tot het begin van zijn verblijf in Lucknow beslaat. Er wordt echter gezegd dat het meer verbergt dan het onthult, met materiaal dat ongedateerd is of niet in chronologische volgorde wordt gepresenteerd. Daarom blijven veel van de 'echte details' van Mir's leven een kwestie van speculatie.

Mir werd geboren in Agra, India (toen Akbarabad geheten en geregeerd door de Mughals) in augustus of februari 1723. Zijn grootvader was gemigreerd van Hejaz naar de staat Hyderabad en vervolgens naar Akbarabad of Agra. Zijn levensfilosofie werd voornamelijk gevormd door zijn vader, Mir Abdullah, een religieus man met een grote aanhang, wiens nadruk op het belang van liefde en de waarde van mededogen Mir zijn hele leven bleef en zijn poëzie doordrong. Mir's vader stierf terwijl de dichter in zijn tienerjaren was. Mir verliet Agra een paar jaar na de dood van zijn vader om zijn opleiding af te maken en ook om beschermheren te vinden die hem financiële steun boden (de vele beschermheren van Mir en zijn relatie met hen zijn beschreven door zijn vertaler C. M. Naim).

Sommige geleerden beschouwen twee van Mir's masnavis (lange verhalende gedichten op rijm in coupletten), Mu'amlat-e-ishq (The Stages of Love) en Khwab o Khyal-e Mir ('Mir's Vision'), geschreven in de eerste persoon, als geïnspireerd door Mir's eigen vroege liefdesaffaires, maar het is geenszins duidelijk hoe autobiografisch deze verhalen over de gepassioneerde liefdesaffaire van een dichter en het afdalen in waanzin zijn. Vooral, zoals Frances W. Pritchett opmerkt, moet het sobere portret van Mir uit deze masnavi's worden afgewisseld met de afbeelding die is getekend door Andalib Shadani, wiens onderzoek een heel andere dichter suggereert, gegeven aan de onbeschaamde erotiek in zijn vers.

Mir woonde een groot deel van zijn leven in Mughal Delhi. Kuchha Chelan, in Old Delhi, was toen zijn adres. Echter, na Ahmad Shah Abdali's plundering van Delhi elk jaar vanaf 1748, verhuisde hij uiteindelijk naar de rechtbank van Asaf-ud-Daulah in Lucknow, op uitnodiging van de heerser. Bedroefd om getuige te zijn van de plundering van zijn geliefde Delhi, gaf hij lucht aan zijn gevoelens door middel van enkele van zijn coupletten.

Mir migreerde in 1782 naar Lucknow en bleef daar voor de rest van zijn leven. Hoewel hij vriendelijk werd verwelkomd door Asaf-ud-Daulah, ontdekte hij dat hij door de hovelingen van Lucknow als ouderwets werd beschouwd (Mir had op zijn beurt minachting voor de nieuwe poëzie van Lucknow en wees het werk van de dichter Jur'at af als alleen maar 'kussen en knuffelen'). Mir's relatie met zijn beschermheer werd geleidelijk gespannen, en hij verbrak uiteindelijk zijn banden met de rechtbank. Mir was in zijn laatste jaren erg geïsoleerd. Zijn gezondheid ging achteruit en de vroegtijdige dood van zijn dochter, zoon en vrouw bezorgde hem veel leed.

Hij stierf aan een overdosis zuiveringsmiddel op vrijdag 21 september 1810 De markering van zijn begraafplaats werd verwijderd in de moderne tijd toen er spoorlijnen over zijn graf werden aangelegd.

Ghalib en Zauq waren hedendaagse rivalen, maar beiden geloofden in de superioriteit van Mir en erkenden ook Mir's superioriteit in hun poëzie.