Downloaden Holy Roman Empire History APK gratis

Het Heilige Roomse Rijk was een multi-etnisch complex van gebieden in Midden-Europa dat zich tijdens de vroege middeleeuwen ontwikkelde en voortduurde tot de ontbinding ervan in 1806. Het grootste gebied van het rijk na 962 was het Koninkrijk Duitsland, hoewel het ook het Koninkrijk van Bohemen, het Koninkrijk Bourgondië, het Koninkrijk Italië en tal van andere gebieden.

Op 25 december 800 kroonde paus Leo III de Frankische koning Karel de Grote tot keizer, waardoor de titel in West-Europa na meer dan drie eeuwen nieuw leven werd ingeblazen. De titel bleef in de Karolingische familie tot 888 en van 896 tot 899, waarna het door de heersers van Italië in een reeks burgeroorlogen werd betwist tot de dood van de laatste Italiaanse eiser, Berengar, in 924. De titel werd nieuw leven ingeblazen in 962 toen Otto I tot keizer werd gekroond, zichzelf vormde als de opvolger van Karel de Grote en een ononderbroken bestaan ​​van het rijk begon voor meer dan acht eeuwen. Sommige historici verwijzen naar de kroning van Karel de Grote als de oorsprong van het rijk, terwijl anderen de voorkeur geven aan de kroning van Otto I als het begin. Geleerden zijn het er echter over het algemeen over eens dat ze een evolutie van de instellingen en principes die het rijk vormen, beschrijven, en beschrijven een geleidelijke veronderstelling van de keizerlijke titel en rol.

De precieze term "Heilige Roomse Rijk" werd pas in de 13e eeuw gebruikt, maar het concept van translatio imperii was fundamenteel voor het prestige van de keizer, het idee dat hij de opperste macht bezat, geërfd van de keizers van Rome. Het ambt van keizer van het Heilige Roomse Rijk was traditioneel een keuzevak, hoewel vaak gecontroleerd door dynastieën. De Duitse prins-kiezers, de hoogste edelen van het rijk, verkozen gewoonlijk een van hun collega's als "Koning van de Romeinen", en hij zou later door de paus tot keizer worden gekroond; de traditie van pauselijke kroningen werd stopgezet in de 16e eeuw. Het rijk bereikte nooit de mate van politieke eenwording die in Frankrijk was gevormd, maar evolueerde in plaats daarvan naar een gedecentraliseerde, beperkte electieve monarchie bestaande uit honderden subeenheden, vorstendommen, hertogdommen, provincies, vrije keizerlijke steden en andere domeinen. De macht van de keizer was beperkt, en hoewel de verschillende prinsen, heren en koningen van het rijk vazallen en onderdanen waren die de keizer hun trouw verschuldigd waren, bezaten ze ook een mate van privileges die hen de facto soevereiniteit op hun grondgebied gaven. Keizer Frans II ontbond het rijk op 6 augustus 1806, na de nederlaag tegen Napoleon in de slag bij Austerlitz.